Als je zegt dat je op gymnastiek zit, kijken ze je vaak verbaasd aan. Wytske Gabel en Susanne Smit houden er wel van om te doen wat niet iedereen doet.
Wystke en Susanne, allebei zestien, stonden zaterdag met hun rhönrad met duizend paar ogen op ze gericht. Van die belangstelling raakten ze niet in paniek. Ze wisten wat ze moesten doen en wisten dat ze het konden. Dus wat kan er misgaan?
Tijdens hun optreden schrokken ze wel even van de verlichting. In een blauwverlichte hal en een spot in je gezicht, was het toch wel iets anders dan ze gewend waren. Susanne: ,,Je moet gefocust blijven, dan komt het goed.’’
Het rhönrad – een dubbel wiel van ongeveer twee meter doorsnee waar de gymnast in staat, maar soms ook bovenop staat – ziet er uit als een gevaarlijk ding. Maar dat is een misverstand, leggen- de twee uit. ,,Ik ben wel eens over mijn eigen vingers heen gereden. Heel vaak eigenlijk, maar echt erge dingen kunnen niet gebeuren.’’
Vrienden
Wytske zat eerst op turnen maar is overgestapt naar gymnastiek. ,,Dit doen we samen. Het is een voorstelling die je met elkaar maakt. Het is veel meer dan turnen.’’ Het is de spanning en de uitdaging van hun sport die de twee al zeker zeven jaar aan de club bindt. ,,Maar vooral de sfeer’’, zegt Susanne. ,,We spreken vaak met elkaar af en we hebben echt een leuke vriendengroep.’’
In de jubileumshow laten de gymnasten hun kunnen zien aan de hand van een paar hoogtepunten uit de wereldgeschiedenis. Een grote groep jonge kinderen laat de bouw van de Chinese muur zien, anderen beelden het verhaal van de indianen uit. Het is aan de groep van Mare van den Dongen (13) en Isa Conijn (16) om de evolutie te laten zien. De twee maken deel uit van de selectie van de vereniging. Het is het slotstuk van de show en moet spektakel worden. De twee maken in de pauze de spieren alvast warm met krachtoefeningen.
Helemaal aan het eind van de show zijn ze aan de beurt. De ongeveer vijfentwintig beste gymnasten van de club laten een spektakel zien waarvoor best gewaarschuwd had mogen worden: probeer dit niet zelf thuis. In een razend tempo volgden de sprongen, salto’s en flikflaks op, en allemaal op dezelfde vierkante meter met maar een paar tellen er tussen.
(Tekst gaat door onder de foto)
De jongste gymnasten lieten een show over indianen zien.© foto pascal fielmich
Eigen zaal
Voorzitter Wout van Cadsand heeft een geweldige dag. Hij hoopte op een flink gevulde zaal maar wat hij zaterdag bij zijn openingswoord tegenover zich zag overtrof alles. Het toont voor hem aan dat de vereniging bloeit. En daar hoort wat hem betreft een eigen zaal bij. Nu is de vereniging eigenlijk dakloos en moet her in der in Zaanstad-Noord gymzalen huren. ,,Dat betekent dat wij alleen na schooltijd iets kunnen doen. Dan is de tijd beperkt en gaat van een uur les een kwartier op aan neerzetten en opruimen van toestellen.’’ Hij zou dolgraag een eigen zaal hebben, waar de club dan ook meer kan betekenen in de gehandicaptensport.
Bij Lycurgus-Hygiëa is meedoen belangrijker dan winnen. De vereniging heeft zevenhonderd leden waarvan meer dan de helft jeugd. De jongste leden zijn anderhalf. Zij lopen over een bank, springen op een mat, staan stil op een klein plankje en proberen een bal te vangen. Gerda de Beer: ,,Ze oefenen daarmee hun motoriek en balans. Als ze een paar jaar later op school naar de gymles gaan, zien ze daar meteen dat onze kinderen een stuk verder zijn. Het is zo goed voor hun ontwikkeling.’’
