Door Marcel van Stigt
Aan elke werkdag gaat een vaste procedure vooraf. Voordat Rens Cevat in zijn bed stapt legt hij zijn werkkleding alvast klaar, zodat hij die de volgende ochtend direct kan aantrekken. Hij staat standaard vrolijk en vol werklust op, kleedt zich aan, ontbijt, waarbij hij snel nog even een eitje bakt voor zijn ouders, en dan brengt zijn vader hem naar Van der Valk Oostzaan. Met veel plezier gaat hij daar in het restaurant aan het werk. Hij zet borden en bestek op de tafels, poetst eerst nog het zilverwerk, serveert gerechten en ruimt tafels af. En altijd met een grote glimlach. Maar vooral: met het gevoel dat hij op waarde wordt geschat, dat hij er bij hoort. “Hier ben ik gewoon onderdeel van het team’’, glundert hij.
Apart
Rens Cevat heeft het downsyndroom, al noemt hij dat zelf niet zo. Zelf kenmerkt hij zich als ‘apart’. Niets meer, niets minder. Maar om als geïsoleerde groep te worden weggezet, in het hokje ‘Downsyndroom’ te worden geduwd, dat keurt hij af. Neem zou zo’n programma als Down the Road, waarbij Gordon met een groepje kinderen met een downsyndroom een roadtrip door Nederland maakt. Rens heeft één aflevering bekeken, maar haakte al snel af. He-le-maal niks vindt hij het. Nee, niet als aparte groep wegzetten. Maar wat dan wel? Rens is er heel duidelijk over: “Gewoon deel uitmaken van andere mensen.”
Aan het werk.
Droombaan
Door zijn beperking verloopt de communicatie bij Rens langzamer en moeizamer dan gemiddeld, maar hij weet wel exact aan te geven wat hij wil en niet wil en waar hij zich prettig bij voelt. Zo wist hij ook waar hij wilde werken. Bij Van der Valk in Oostzaan. Hij is daar een groot fan van. Tijdens een logeerpartijtje in het hotel was hij daar zo gecharmeerd van geraakt, dat hij daar zijn droombaan zag. En na zijn opleiding tot horeca-assistent bij Academie Spelderholt, de enige plek waar dat mogelijk was, ging zijn droom in vervulling.
Superblij en supertrots
Moeder José Cevat: “Via via konden we regelen dat hij begin oktober een halve dag mocht meelopen bij Van der Valk. Dat vond hij helemaal geweldig. Dat is zo goed gegaan en de reacties van werknemers en bezoekers waren zo positief dat Van Der Valk hem heeft aangenomen om een ochtend in de week bij ze te komen helpen bij het ontbijt- en lunchbuffet. Dat is inmiddels uitgebreid tot een ochtend en een ochtend tot en met het begin van de middag op dinsdag en donderdag. Rens is superblij en wij zijn supertrots op hem, want het is best pittig voor hem. Wij vinden het fantastisch dat Van der Valk en de medewerkers hem deze mogelijkheid hebben geboden omdat het van hun kant natuurlijk extra begeleiding en tijd vergt. Het is geweldig dat hij op deze manier onderdeel van de maatschappij kan zijn.”
‘Eigenlijk zijn we allemaal een beetje verliefd op Rens’
Rens loopt met een grote glimlach bij zijn werkgever rond. Juist omdat hij als volwaardig lid deel uitmaakt van het team. Vader Camiel Cevat: “Rens wordt uitstekend begeleid, krijgt precies die aandacht die hij nodig heeft. Hij gaat hier altijd blij naar toe.” Iedereen wordt vrolijk van de aanwezigheid van Rens. Rens zelf, de gasten, het team, en zeker ook Björn de Saegher, leidinggevende in het restaurant. “Rens werkt redelijk zelfstandig en kan goed voor zichzelf zorgen. We nemen hem overal in mee. Hij doet het goed en iedereen vindt het leuk dat hij bij ons werkt. Eigenlijk zijn we allemaal een beetje verliefd op hem.”
Rens loopt met een grote glimlach bij zijn werkgever rond.
Kans geven
Het aannemen van Rens past in het beleid van Van der Valk om iedereen een kans te geven en niemand buiten te sluiten. Björn: “We hebben ook enkele vluchtelingen uit Oekraïne in dienst genomen. Zolang de inzet hoog is, staan wij voor iedereen open. Als je iemand niet de kans geeft, kun je ook niet weten wat je aan iemand hebt.”
De ouders van Rens zijn trots op hun zoon, die overigens ook bij Only Friends werkt, de aan de rand van Amsterdam-Noord gevestigde sportclub voor jongeren en kinderen met een beperking, en kijken alvast verder. Ze hebben concrete plannen om op de grens tussen Purmerend en Purmerland een bed & breakfast te beginnen, waar jongeren met een beperking kunnen wonen en werken. Camiel: “Ons idee is dat Rens daar gaat wonen en werken. Hij wordt daar dan uiteraard de CEO. Moeten we dan alleen wel zelf ons eitje bakken.”
