Ik heb de debatten gezien en beluisterd. Aangezien u mijn politieke kleur wel kent, geef ik geen stemadvies. Zelfs het gezegde Elk huisje heeft zijn kruisje, krijgt dezer dagen al een politieke lading. En ik kan niet meer langs een geitenstal lopen, zonder het paadje ernaar toe in de gaten te houden. Q -koorts ligt, ook in figuurlijke zin, op de loer. Net als een bok, die wel een groen blaadje lust.
Door Anneke van Dok
Ik val u wel even lastig met de herinnering aan de Planologische Kern Beslissing, een bestuurlijk instrument dat in 2008 in de uitverkoop werd gedaan. Het aardige is, dat de naam precies uitdrukt wat ermee wordt gezegd, met een accent op het laatste woord. Met de afschaffing van de PKB hebben de regering en het parlement zichzelf de macht over het stuur ontnomen.
Wel hoor ik nu de roep om terugkeer van de PKB en het herstel van de bestuurskracht weer klinken. Zowel vanwege de universiteit van Wageningen, als uit de mond van Friso de Zeeuw, onze oud-gedeputeerde en professor gebiedsontwikkeling. Wat zou het behoud van de PKB betekend hebben voor de huidige en de toekomstige situatie, zowel in heel Nederland als in de Zaanstreek? (Het is de vraag of de nieuwe stadswijken die voor 2008 in de Zaanstreek zijn verrezen, er waren gekomen zonder PKB.)
De discussie over de verantwoordelijkheid voor het stikstofbeleid kan verkort worden: want de PKB, die nu beter Omgeving Kern Beslissing zou kunnen heten, geeft de regering zijn doorzettingskracht terug. Eerst worden landelijk de kaders vastgesteld en na een periode van inspraak en bezwaar, zijn zowel de provincies als de gemeenten verplicht de onderdelen van beleid uit te voeren.
We praten dan niet over kleinigheden als een bouwvergunning of ingrepen in het landschap met een beperkte omvang, maar wel over beslissingen van nationaal belang. Zoals de aanwijzing van grote bouwlocaties, luchthavenlocaties, plattelandsontwikkeling, het behoud van natuurgebieden en de bestrijding van klimaatschade. Zo kunnen procedures sneller worden doorlopen. Het land wordt dan weer bestuurd in plaats van overgeleverd te zijn aan een riskant laissez fair (vrij vertaald, we zien wel waar en wanneer het schip strandt.)
Herstel van beleid ‘van bovenaf’ had kunnen voorkomen dat lokaal opportunisme, aangemoedigd door projectontwikkelaars, verzandde in dure mislukkingen, zoals beschreven in onze Orkaanrubriek Zaanse Dromen.
